چند شعر کوتاه...

نرگس صرافیان طوفان

سراغم را بگیر
که دلم برای شنیدنِ صدای تو
و شنیدنِ اسمم از زبان تو تنگ شده
با من حرف بزن
از حالت، از روزمرِگی هایت
اصلا از خبرهایِ روز بگو
اما بگو
اما باش...
که بدونِ تو، چیزی شبیه زندگی ؛
تویِ گلویم گیر می کند!

چند شعر کوتاه......

گاهی وقتها سنگریزه ام در بستر رودخانه و گاه رودخانه ام بر بستری از سنگ رفته ام یا مانده ام؟ چند شعر کوتاه......

نگاهت می کنم خاموش و خاموشی زبان داردزبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان داردچه خواهش ها در این خاموشیِ گویاست نشنیدی؟تو هم چیزی بگو چشم و دلت گوش و زبان داردبیا تا آنچه از دل می رسد بر دیده بنشانیمزبان بازی به حرف و صوت معنی را زیان داردچو هم پرواز خورشیدی مکن از سوختن پرواکه جفت جان ما در باغ آتش آشیان داردالا ای آتشین پیکر! برآی از خاک و خاکسترخوشا آن مرغ بالاپر که بال کهکشان داردزمان فرسود دیدم هرچه از عهد ازل دیدمزهی این عشق عاشق کش که عهد بی زمان داردببین داس بلا ای دل مشو زین داستان غافلکه دست غارت باغ است و قصد ارغوان دارددرون ها شرحه شرحه است از دم و داغ جدایی هابیا از بانگ نی بشنو که شرحی خون فشان دارددهان سایه می بندند و باز از عشوه ی عشقتخروش جان او آوازه در گوش جهان دارد(ه - الف سایه) هوشنگ ابتهاج چند شعر کوتاه......ادامه مطلب

رنج صیقل داده بود سرانگشتان تو را چون تن درختی که در گردنه‌های تند می‌گیرد دست کوه‌نوردانِ مردد را چند شعر کوتاه......

تهران همیشه مسافر است با چمدانی در دست از این اتوبان به آن اتوبان چند شعر کوتاه......

و اگر می‌‌نویسم
دوست دارم بدانی
در خلا دنیایِ بی‌ جاذبه از نبودنت
عجیب معلقم
می‌چرخم
و می‌‌چرخم
و می‌چرخم
و در چشم‌های ناباورِ یک سرگردانِ دلتنگ
کسی‌ رامی بینم
شبیهِ خودم
که هنوز عاشقِ کسی‌ ‌ست شبیهِ تو

چند شعر کوتاه......

از من نخواه که دوستت نداشته باشم عشق اگر بمیرد زندگی بال هایش را می گشاید و می پرد چنان پرنده ای که ناگهان بهراسد چند شعر کوتاه......

این لبخند بر لب من
رژ «بورژوا» نیست
مژه‌هایم طبیعی برگشته‌اند
رژ گونه نزده‌ام
برق چشمانم نیز
در چشم هیچ رقاصه‌ای پیدا نمی‌شود

وقتی بروی
چراغ‌ها خاموش می‌شوند
و سیندرلایت
شستن زمین را
از سر خواهد گرفت.

چند شعر کوتاه......

مهره‌ی شطرنج بازی پیرم
وظیفه‌‌ی من
بی‌حرکت ماندن است

چند شعر کوتاه......

صداي ساييده‌ شدن به کليدهاي ديگر

ديوانه‌ام مي‌کند

در اين جيب تنگ و تاريک

کليد خانه‌ي مادربزرگ شده‌ام

خانه را کوبيده‌اند

مادربزرگ مرده

چرا مرا از اين حلقه درنمي‌آوري؟

چند شعر کوتاه......